Cvi Freeman
Kabała: Otrzymane. Niemożliwe do zrozumienia za pomocą jedynie nauki lub rozmyślania. Wewnętrzna wiedza przekazywana przez mędrców uczniom od najbardziej starożytnych czasów. Dyscyplina zajmująca się sednem rzeczy.
Kiedy przychodzimy na ten świat to nasze zmysły napotykają jedynie zewnętrzną skorupę. Dotykamy tej ziemi nogami, wiatr wieje na nas a woda opryskuje naszą skórę. Cofamy się z obawy przed ogniem. Słyszymy dźwięki i rytmy. Widzimy kształty i kolory. Po czym zaczynamy mierzyć, ważyć i dokładnie opisywać te zjawiska. Naukowcy notują zachowanie się elementów chemicznych, roślin, zwierząt i ludzi. Oni je filmują na taśmę wideo, obserwują pod mikroskopem, tworzą ich modele matematyczne i zanoszą dane na ich temat do superkomputerów. Dzięki tym obserwacją uczymy się jak dostosować nasze otoczenie do naszych potrzeb za pomocą wynalazków i różnych urządzeń po czym klepiemy sami siebie w ramię mówiąc o jak nam to dobrze wyszło.
My znajdujemy się jednak głębiej. Nasza świadomość jest gdzieś niżej, bardziej głęboko. To powoduje, że nie możemy się powstrzymać przed pytaniami z rodzaju: a co z samą rzeczą - tą, która była jeszcze zanim zaczęliśmy ją mierzyć? Czym jest materia, energia, czas,przestrzeń – i jak one się stały?
Próba tłumaczenia naszego świata bez zbadania jego wnętrza byloby tak samo płytkie jak tlumaczenie pracy komputera za pomocą opisu obrazków na monitorze. Jeżeli widzimy piłkę poruszającą się w dół i w górę na ekranie, to czy stwierdzimy, że ona się odbija od dołu ekranu? Czy gadżety znajdujące się na pasku rzeczywiście wywierają jakąś siłę na strony znajdujące się wewnątrz ekranu? Czyżby za paskiem menu były rzeczywiście ukryte paski wtórnego menu?
Autor wygodnego w użyciu oprogramowania komputerowego postępował według stałych reguł w celu ułatwienia nam pracy przy jego stosowaniu. W wypadku gry o jakiejkolwiek złożoności, musiał przede wszystkim ustalić cały kompleks zasad i reguł. Opis tych reguł nie tłumaczy jednakże jak ta gra lub ten program działa. Po to by to zrozumieć musimy przeczytać jego kod, zbadać hardware, a co najważniejsze przejrzeć jego oryginalne opracowania konceptualne. Musimy zobaczyć to oczyma autora od konceptu poprzez kod którego używa aż do jaskrawych pikseli na ekranie.
Kod na którym opiera się rzeczywistość oraz koncept wprowadzający życie w formuły i tym samym tworzący tą rzeczywistość. Wielu mężczyzn i kobiet poświęciło swój byt, swoją wygodę, wędrowało w dalekie krainy a nawet płaciło własnym życiem po to by go znaleźć. Nie ma takiej kultury na świecie, która by się tym nie zajmowała próbując znaleźć odpowiedzi. W Judaiźmie zajmuje się tym Kabala.
Zgodnie z tradycją prawda o Kabale znana była Adamowi. To co jego umysł był w stanie wiedzieć, żaden inny już nie mógł zrozumieć. Pomimo tego zdołał on przekazać cząstkę wiedzy niewielu wielkim duszą, pochodzącym od niego, takich jak Hanoch i Metuszelach. Byli oni wielkimi mistrzami u których uczył się Noe, a ten z kolei przekazał swoją wiedzę innym uczniom, łącznie z Abrahamem. Abraham studiował na uczelni syna Noego Szema i później wysłał swojego syna Icchaka do tej samej szkoły. Icchak z kolei posłał swojego syna Jakuba na studia do Szema, gdzie on się uczył wraz z wnukiem Szema Ewerem.
Adam, Noe, Abraham – byli ojcami wszystkich ludzi. Dlatego znajdziecie ślady ich nauk we wszystkich kulturach na świecie.
Tym niemniej najważniejszym źródłem Kabały nie jest Adam, Noe czy nawet Abraham. To na Górze Synaj po raz pierwszy, ukazały się podstawowe prawa kosmiczne całemu narodowi. To było doznanie, które pozostawiło na psychice żydowskiej znak nie do starcia i które po dzisiejszy dzień kształtuje nasze myśli i nasze zachowanie.
Na Synaju po raz pierwszy wiedza wenętrzna przestała być czymś intuicyjnym lub osobistym i stała się faktem na naszym świecie oraz częścią naszej historii i naszego wspólnego doświadczenia.
Z tego właśnie powodu nie można Kabały nazwać filozofią. Filozofia jest wynikiem ludzkiego rozumowania, czymś co każdy umysł ludzki może wycisnąć lub rozciągnąć zgodnie z własnym intelektem i intuicją. Kabala natomiast znaczy: to co zostało otrzymane. Otrzymane nie tylko od nauczyciela, lecz na Górze Synaj. Uczeń, po opanowaniu Kabały może się zająć jej dalszym rozwojem, ale zawsze będzie to rozwój organiczny nie zmieniający podstawowych form i sedna tej wiedzy. Gałęzie i liście będą rosły jedynie w dozwolonym kierunku. Nigdy klon nie stanie się dębem – nigdy uczeń nie odkryje tajemnicy niezawartej w słowach nauczyciela.